θεόβλαστος

θεόβλαστος, -ον (Α)

(για καρπό) αυτός που έχει βλαστήσει με τη χάρη τού θεού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -βλαστος (< βλαστάνω), πρβλ. ά-βλαστος, αρτί-βλαστος].